Stadsverhalenreeks 11fountains groeit verder
Leestijd: 5 minuten
De verhalenreeks Stadsverhalen 11fountains krijgt steeds meer stemmen. Na het eerste verhaal uit Leeuwarden zijn nu ook Sneek, Dokkum, Workum en Stavoren aan de beurt geweest. Inwoners vertellen wat de fonteinen voor hen betekenen en hoe ze zijn opgenomen in het dagelijks leven van de stad.
de gouden man - in sneek
In Sneek vertellen moeder en dochter Ika en Janet Rozenberg hoe de fontein bij de Waterpoort onderdeel werd van hun uitzicht én van hun herinneringen. Hun man en vader, een trotse Waterpoorter, hielp mee aan het houten plateau waarop de fontein nu staat. De gouden man met de hoorn des overvloeds roept gemengde reacties op. Ze vinden hem wat te modern, maar zien ook hoe bezoekers steeds even blijven staan om te kijken. “Hij hoort er nu gewoon bij,” zegt Janet, “ook al blijft het een beetje een vreemde kerel.”
de ijsfontein - als ontmoetingsplek in dokkum
In Dokkum delen vriendinnen Brenda en Lieke hun blik op de IJsfontein van kunstenaar Birthe Leemeijer. Ze groeiden ermee op en zien het kunstwerk inmiddels als vanzelfsprekend onderdeel van hun stad. Soms bedekt met ijs, soms koperbruin in de zon. Ze spreken er met humor over en noemen het plein waar de fontein staat hun vaste ontmoetingsplek. “It stiet hjir gewoan, it heart der gewoan by,” zegt Brenda. Hun luchtige kijk laat zien hoe de fontein verweven is geraakt met het dagelijks leven in Dokkum.
twee buren - vertellen over de woeste leeuwen
In Workum vertellen buurtgenoten Jannie Walta en Gerben But over de twee houten leeuwen van Cornelia Parker. Vanuit hun huizen aan de overkant van het water zien ze dagelijks bezoekers stoppen voor een foto of even op een bankje zitten. “Het is hier soms smóórdruk,” lacht Jannie. Gerben bewondert de eenvoud van de beelden: “Ze lijken op leeuwen uit een tijd dat mensen nog niet wisten hoe een leeuw eruitzag. Dat maakt ze charmant.” Hun gesprek laat zien hoe de fontein deel is geworden van het leven aan de Bleekershoek.
muziek en verhalen - bij de vis
In Stavoren komen havenmeester Gerda Blaauw en schipper Wiepke Wierda samen bij de visfontein van Mark Dion. De fontein, met zijn wagenwijd open bek en spuitend water, is niet te missen in de haven. Gerda ziet hoe bezoekers reageren: “Ik weet niet of het de bedoeling is dat mensen erin gaan hoor, maar iedereen doet het.” Wiepke herinnert zich vooral de vrolijke drukte tijdens het openingsfeest, toen de hele haven vol stond. Hun gesprekken laten zien hoe het kunstwerk de haven levend houdt – een plek waar toeristen, bewoners en verhalen elkaar vinden.